Просмотр

odczytac - [http://dekodery-dvb-t.pl sklep tunery dvb-t] widzialam szereg gorzysty z czterema grzbietami spiczastymi oraz jednym lagodnym...
Przebieglam wzrokiem po linii polnocnego horyzontu, ze wschodu na zmrok. Dostrzeglam
zygzak z taka latwoscia, iz w pierwszej chwili nie bylam pewna, azaliz sobie tego nie uroilam,
czy nie zmienilam ksztaltu linii u dolu wplywem tego, co zobaczylam.
Jest, zawolala z podnieceniem Melanie, poniekad spiewajac. Ruszajmy! Chciala, zebym od momentu razu
wysiadla sposrod auta a tam poszla.
Potrzasnelam glowa, raz jeszcze studiujac mape. Te gory byly nieslychanie w oddali - nie potrafilam
nawet nazwac, jak wiele mil totez. Nie zamierzalam maszerowac przy uzyciu pustynie, bodaj iz nie
mialabym wyjscia.
Madrzej bedzie pomknac, zaproponowalam, wodzac palcem blisko nitki na mapie -
bezimiennej cenny odchodzacej od chwili autostrady kilka mil na brzask od nas oraz biegnacej mniej
wiecej w kierunku gor.
Oczywiscie, od momentu razu przyznala mi racje. Im szybciej, tym lepiej.
Szybko znalazlysmy droge. Okazala sie dopiero co piaszczysta sciezka szeroka na jedno auto,
ciagnaca sie wsrod nieczesto rozrzuconych pustynnych krzakow. Pomyslalam, ze na bardziej
zielonych obszarach podobna rozwiazanie w tej chwili ongi zeby zarosla. W poprzek wjazdu na dwoch
drewnianych slupkach wisial zardzewialy cykl. Po jednej stronie byl umocowany na stale,
a po drugiej luzno przyczepiony. Zdjelam go predko oraz zwinelam na ziemi, po czym
wskoczylam az do auta, nie czekajac, az zjawi sie nastepujacy kierowca chetny az do pomocy.
Wjechawszy na sciezke, wyskoczylam z samochodu tudziez w mgnieniu oka zalozylam szereg z powrotem.
Droga byla [http://dekodery-dvb-t.pl sklep tunery dvb-t] pusta.
Kiedy asfaltowa droga kolowa zniknela w tyle, w koncu sie odprezylysmy. Znajdowac sie przypadkiem nie bede juz
musiala nikogo wpuszczac w maliny, jednakowoz to klamiac, badz milczac. Projekt o tym sprawiala mi ulge. W
samotnosci nie czulam sie wlasciwie nieslychanie inna.
Melanie tymczasem czula sie na pustkowiu podczas gdy w domu. Znala nazwy wszystkich roslin
dookola. Nucila je sobie, witajac sie z nimi kiedy ze starymi znajomymi.
Krzew kreozotowy, fukieria, opuncja, meskit...
Z dala od momentu autostrady tudziez zdobyczy cywilizacji pustynia nabierala gwoli niej w pelni nowego
znaczenia. Byla zadowolona, iz siedzimy w pedzacym aucie - co zgodnosc z rzeczywistoscia slabo
przystosowanym az do jazdy terenowej, o czym przypominaly nam co krotki czas wstrzasy - ale
zarazem miala ochote chodzic, biegac. Czula sie tu bezpiecznie.
Bylam przekonana, iz raczej czy nadal - w celu mnie na bodaj nadto w mgnieniu oka - bedziemy
musialy pojsc pieszo. Nie sadzilam atoli, zeby Melanie znalazla nie wczesniej ukojenie.
Wiedzialam jako ze, czego scisle mowiac pragnie. Chodzilo jej o samodzielnosc. Chciala drugi raz sama